ارتباط حمایت‌های پرستاری با تنش والدی در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان

پیش‌زمینه و هدف: تولد نوزاد نارس و بستری او در بخش مراقبت ویژه، تجربه‌ای استرس‌زا برای والدین می‌باشد. از سوی دیگر، حمایت از والدین به‌عنوان یکی از نقش‌های اصلی پرستاری مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین حمایت‌های پرستاری با تنش والدی در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان انجام شد. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی همبستگی،153 نفر از مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان به‌صورت مستمر و به روش نمونه‌گیری آسان در مطالعه شرکت نمودند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های اطلاعات جمعیت شناختی، تنش والدی مایلز و حمایت پرستار- والد مایلز استفاده شد. پرسشنامه تنش والدی شامل عوامل مربوط به نورها و صداهای محیط، ظاهر و رفتار نوزاد و تغییر در نقش والدی و پرسشنامه حمایت پرستار- والد شامل چهار بعد حمایت عاطفی، ارتباطی-اطلاعاتی، اعتمادبه‌نفس و مراقبت کیفی می‌باشد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار تحلیلی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون خطی چند متغیره در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: ضریب همبستگی پیرسون نشان داد از بین عوامل تنش‌زا، فقط عوامل مربوط به نورها و صداهای محیط با تمامی ابعاد و نمره کل حمایت پرستاری دریافت شده ارتباط مستقیم اما ضعیفی داشت (p<0/05, r=0.283) که بر اساس آنالیز رگرسیون خطی چندمتغیره این ارتباط معنی‌دار نبود (P>0.05). 9/86 درصد مادران حمایت پرستاری کم و تنها 1/13 درصد حمایت پرستاری زیاد دریافت کرده بودند. همچنین 8/60 در صد از آن‌ها تنش والدی زیادی را گزارش نمودند. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد میزان حمایت پرستاری دریافت شده از سوی مادران برای کاهش تنش والدی در آن‌ها کافی نبوده است. لذا برنامه‌ریزی برای ارتقاء حمایت‌های حرفه‌ای پرستاری از مادران دارای نوزاد نارس در بخش مراقبت ویژه نوزادان ضروری به نظر می رسد.